تنگستان در مسیر پیوند معیشت با توسعه پایدار
به گزارش تنگستان نما؛ با تصویب قانون جدید ته‌لنجی (کالای همراه ملوان)، برای نخستین بار حق ساحل‌نشینان به رسمیت شناخته شده است.از یک‌سو این تجارت، حق مردم مناطق مرزی است، چراکه معیشت آنان به‌صورت تاریخی به فعالیت‌های مرزی وابسته بوده است.
از سوی دیگر، ته‌لنجی می‌تواند نقش مهمی در تأمین نیازهای داخلی و کاهش تأثیر تحریم‌ها ایفا کند.
فعالیت‌هایی مانند حمل شوتی، که به ناامنی جاده‌ها منجر می‌شود، باید به شیوه‌ای ساماندهی شود که مناطق ساحلی تنگستان علاوه بر تجارت، به قطب گردشگری و تولید نیز تبدیل شوند.
با رسمیت یافتن ته‌لنجی، مردم بومی می‌توانند به‌جای فعالیت‌های غیررسمی در چارچوب قانونی مشارکت فعال‌تری در اقتصاد شهرستان تنگستان داشته باشند. این باعث افزایش اعتماد عمومی به دولت و کاهش فاصله میان سیاست‌گذار و مردم می‌شود. از سوی دیگر، انگیزه جوانان برای ماندن در منطقه و سرمایه‌گذاری در محل زندگی خود تقویت خواهد شد.
ته‌لنجی فقط یک شیوه تجارت نیست؛ بخشی از فرهنگ و تاریخ مردم جنوب کشور است. با رسمیت یافتن این حق، دولت برای نخستین بار هویت و شیوه معیشت سنتی ساحل‌نشینان، به‌ویژه مردم تنگستان، را به رسمیت شناخته است. این اقدام، گامی مهم در مسیر احترام به تنوع فرهنگی و سبک‌های بومی زندگی در ایران است.
پایان دادن به نگاه امنیتی
سال‌ها، فعالیت‌هایی مانند ته‌لنجی و شوتی تحت فشارهای امنیتی قرار داشتند. اما اکنون با قانون‌مند شدن این تجارت، دولت با دیدی واقع‌بینانه به مسئله نگاه کرده و با جایگزین کردن نظم به‌جای برخورد قهری، بستری برای همکاری مردم با حاکمیت فراهم شده است.
وقتی ته‌لنجی در مسیر قانونی قرار گیرد، دیگر نیازی به فعالیت‌های زیرزمینی و قاچاق سازمان‌یافته نخواهد بود. این اقدام، فرصت مناسبی برای حذف شبکه‌های غیرقانونی و واسطه‌های سودجو فراهم می‌کند و اقتصاد مناطق مرزی را از آسیب‌های پنهان و مخرب قاچاق نجات می‌دهد.
در شرایط تحریمی، استفاده از ظرفیت‌های محلی مثل ته‌لنجی به معنای خلق راه‌حل‌های بومی برای تأمین کالا و کاهش فشار تحریم‌هاست. این تجارت خرد اما گسترده، می‌تواند زنجیره تأمین داخلی را تقویت و قیمت کالاها را برای مردم قابل‌تحمل‌تر کند.
رسمی شدن ته‌لنجی به دولت این امکان را می‌دهد که بر فعالیت‌ها نظارت مؤثر داشته باشد، مالیات منصفانه دریافت کند و زیرساخت‌های لازم را توسعه دهد. این مدل می‌تواند به منبع درآمدی پایدار برای دولت تبدیل شود، بدون اینکه فشار مالی بر دوش مردم محلی وارد شود.
از معیشت تا گردشگری
با ساماندهی حمل‌ونقل دریایی و ته‌لنجی، می‌توان زیرساخت‌های جاده‌ای و بندری را ارتقا داد و بستر را برای توسعه گردشگری، صنایع‌دستی و تولیدات محلی فراهم کرد. این یعنی فرصت‌های شغلی پایدار و کاهش مهاجرت از روستاها و شهرهای کوچک مرزی ایجاد می‌شود.
با توجه به ظرفیت بالای شهرستان تنگستان در حوزه دریا و تجارت، تقویت ته‌لنجی در تنگستان و سایر بنادر کوچک می‌تواند به احیای جایگاه خلیج فارس در اقتصاد کشور بینجامد. این موضوع می‌تواند ایران را در حوزه اقتصاد دریامحور چند گام به جلو ببرد.
الگوی ملی برای مناطق مرزی دیگر
قانون ته‌لنجی می‌تواند به الگویی برای ساماندهی تجارت مرزی در سایر نقاط کشور مثل سیستان‌وبلوچستان، کردستان و خوزستان تبدیل شود. الگویی که به‌جای سرکوب معیشت مرزنشینان، آن را به فرصت اقتصادی تبدیل می‌کند.
رسانه‌های محلی و ملی، فعالان اجتماعی و نخبگان دانشگاهی نقش بسیار مهمی در تبیین اهمیت این قانون برای افکار عمومی دارند. آگاه‌سازی در مورد مزایای ته‌لنجی برای معیشت، امنیت، اقتصاد و فرهنگ، می‌تواند به تحکیم این دستاورد و جلوگیری از سوءتعبیرها کمک کند.
این تصمیم را می‌توان سرآغاز بازتعریف رابطه مرکز با مناطق مرزی دانست. ته‌لنجی نماد این است که می‌توان همزمان امنیت را حفظ کرد، معیشت مردم را تقویت کرد و به سنت‌های محلی احترام گذاشت. این یک الگوی موفق از حکمرانی هوشمند و مردمی است که می‌تواند در سایر حوزه‌ها نیز پیاده شود.
انتهای‌خبر/