سالن کنکور در تنگستان استاندارد نیست
به گزارش تنگستان نما؛ در حالی‌که کنکور سراسری به‌عنوان مهم‌ترین آزمون زندگی دانش‌آموزان شناخته می‌شود و سرنوشت تحصیلی و شغلی بسیاری از جوانان را تعیین می‌کند، شرایط برگزاری این آزمون در شهرستان تنگستان به دغدغه‌ای جدی برای دانش‌آموزان، والدین و دبیران تبدیل شده است.
گزارش‌های متعددی از نقاط مختلف این شهرستان حکایت از آن دارد که سالن محل برگزاری آزمون نه تنها استانداردهای لازم را ندارد، بلکه به‌دلایل مختلفی چون ضعف روشنایی، به مکانی نامطلوب برای برگزاری چنین آزمون حساسی تبدیل شده است.
سالن برگزاری نور کتفی ندارد
یکی از اصلی‌ترین و دردناک‌ترین مشکلات گزارش‌شده از محل برگزاری کنکور در تنگستان، وضعیت بد روشنایی سالن بوده است. مسئله‌ای که در نگاه اول ممکن است جزئی به‌نظر برسد، اما در عمل تأثیری عمیق و تعیین‌کننده بر تمرکز، آرامش ذهنی و عملکرد واقعی داوطلبان گذاشته است. سالن برگزاری کنکور به گفته اکثر دانش‌آموزان سال قبل، دارای نور مصنوعی ضعیف، چراغ‌های کم‌جان و نبود نور طبیعی کافی بود.
یکی از مهم‌ترین مشکلات مطرح‌شده، روشنایی نامناسب سالن است. دانش‌آموزان سال قبل، پس از پایان آزمون از نور ضعیف و سایه‌هایی که روی برگه می‌افتاد گلایه داشتند. برخی از آن‌ها گفته‌اند که نور بعضی بخش‌های سالن به حدی کم بوده که برای خواندن سئوالات مجبور به خم شدن بیش از حد شده‌اند. این موضوع نه تنها تمرکز داوطلبان را مختل می‌کند، بلکه بر عملکرد آن‌ها در این آزمون سرنوشت‌ساز تاثیر مستقیم می‌گذارد.
مریم، یکی از داوطلبان رشته تجربی، در گفتگو با ما اظهار کرد: اصلاً انتظار نداشتم که در چنین فضایی با نور کم کنکور بدهم. هرچه بیشتر سعی می‌کردم تمرکز کنم، بیشتر اذیت می‌شدم. نور خیلی ضعیف بود. حتی نمی‌توانستم کامل صورت سئوال را ببینم، مخصوصاً وقتی روی برگه سایه می‌افتاد.
همچنین، پدر یکی از داوطلبان با عصبانیت گفت: وقتی فرزندم با چشمانی خسته و اعصابی به‌هم‌ریخته از جلسه برگشت، فهمیدم که این فضا اصلاً مناسب کنکور نبوده. مسئولان آموزش و پرورش یا سنجش کشور به چنین نکاتی توجه نمی‌کند.
از سوی دیگر، برخی دبیران نیز با مشاهده وضعیت موجود لب به اعتراض گشوده‌اند. یکی از معلمان باسابقه شهرستان تنگستان با ابراز تاسف بیان کرد: ما سال‌ها تلاش می‌کنیم تا دانش‌آموزان را برای این روز بزرگ آماده کنیم. وقتی می‌بینم نتیجه این همه زحمت در محیطی غیرحرفه‌ای به هدر می‌رود، واقعاً ناراحت می‌شوم. روشنایی، صندلی استاندارد، نظم در چیدمان و سکوت نسبی، چیزهایی نیستند که خواسته زیادی باشند. این‌ها حداقل‌ها هستند.
وی گفت: بسیاری از صندلی‌های سالن زیر نور کم‌رنگ قرار داشتند و توزیع نور به هیچ‌وجه یکنواخت نبود. این یعنی برخی داوطلبان به نور نسبتا قابل قبولی دسترسی داشتند، اما بقیه تقریباً در نیم‌تاریکی امتحان دادند. این موضوع به‌ویژه در رشته‌هایی مثل ریاضی و تجربی که خواندن اعداد، نمودارها یا جداول اهمیت زیادی دارد، بسیار مخرب است.
یکی از معلمان فیزیک شهرستان که خودش از نزدیک در محل آزمون حاضر بوده، عنوان کرد: برخی چراغ‌ها اصلاً کار نمی‌کردند و برخی نور ضعیفی داشتند، یعنی دانش‌آموز باید وسط آزمون انرژی ذهنی‌اش رو صرف پیدا کردن زاویه مناسب برای خوندن سئوال کند.
بیشتر خانواده‌ها از نبود عدالت آموزشی نیز گلایه دارند. یکی از والدین عنوان کرد: چرا در تهران یا بعضی شهرهای دیگر، داوطلب‌ها در سالن‌های با تهویه مطبوع، صندلی راحت، نور کافی و حتی آب‌سردکن امتحان می‌دهند، ولی بچه‌های ما توی چنین شرایطی باید آزمون بدهند آیا این عدالت آموزشی است.
با توجه به همه این نارضایتی‌ها، لازم است مسئولان شهرستان تنگستان و همچنین سازمان سنجش کشور، با جدیت بیشتری نسبت به بررسی و بهبود شرایط برگزاری کنکور در تنگستان اقدام کنند. در غیر این‌صورت، این بی‌توجهی می‌تواند تأثیر مستقیمی بر نتایج و روحیه دانش‌آموزان بگذارد و احساس تبعیض را در میان آن‌ها افزایش دهد.
کنکور سراسری صرفاً یک آزمون چهار ساعته نیست
کنکور سراسری، صرفاً یک آزمون چهار ساعته نیست؛ بلکه نقطه عطفی در مسیر زندگی علمی و شغلی میلیون‌ها نوجوان در کشور است. برای بسیاری از داوطلبان، این آزمون حاصل سال‌ها تلاش شبانه‌روزی، برنامه‌ریزی دقیق و تحمل سختی‌هاست. آن‌ها با امید رسیدن به آینده‌ای روشن، ماه‌ها و حتی سال‌ها از تفریحات، استراحت و آسایش خود گذشته‌اند تا در این آزمون، توان علمی خود را به‌نمایش بگذارند. از این رو، کیفیت برگزاری کنکور نه‌تنها یک مسئله اجرایی ساده، بلکه یک موضوع حقوقی و انسانی است.
برگزاری کنکور در محیطی استاندارد، آرام، با نور کافی، تهویه مناسب، صندلی راحت و فضای منظم، نه یک لطف، بلکه حق قانونی و اخلاقی هر داوطلب است. حقی که متأسفانه در برخی نقاط کشور، به‌ویژه در شهرستان‌هایی چون تنگستان، به‌درستی رعایت نمی‌شود.
وقتی یک داوطلب در سالن با نور کم، بنشیند بخش زیادی از توان ذهنی‌اش صرف تطبیق با شرایط فیزیکی محیط می‌شود. این یعنی تمرکز از بین می‌رود، سرعت عمل کاهش می‌یابد و استرس دوچندان می‌شود. در چنین شرایطی، نتیجه آزمون دیگر نشان‌دهنده سطح علمی فرد نیست؛ بلکه بازتابی از محیط آزمون است.
چطور می‌توان از دانش‌آموزی که در روشنایی ضعیف حتی به‌سختی سئوالات را می‌بیند، انتظار بهترین عملکرد را داشت؟ چگونه می‌شود امید به تمرکز و آرامش داشت؟ آیا عدالت آموزشی به این معناست که فقط در کلان‌شهرها فضای استاندارد برای آزمون فراهم باشد و در شهرستان‌ها، آینده دانش‌آموزان در شرایط غیراستاندارد قربانی شود.
مسئله روشنایی فقط به کیفیت چراغ‌ها محدود نمی‌شود؛ مدیریت نادرست محل نشستن داوطلبان و نداشتن نقشه روشنایی درست باعث شده در بعضی بخش‌ها نور مستقیم به چشم داوطلب‌ها بخورد و در برخی دیگر، سایه‌ای تاریک کل برگه را بپوشاند. برخی داوطلبان حتی از سردرد و خستگی چشم در میانه آزمون خبر داده‌اند.
این شرایط در حالی اتفاق افتاده که مسئولان برگزاری کنکور موظف هستند قبل از آزمون، سالن را از نظر فنی و روشنایی بررسی و تأیید کنند.
حق بر آموزش برابر در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تصریح شده است؛ و کنکور به‌عنوان یکی از مهم‌ترین دروازه‌های ورود به نظام آموزش عالی، نباید از این اصل مستثنا باشد. اگر فضای برگزاری آزمون مناسب نباشد، اگر نور و تهویه و صندلی و نظم رعایت نشود، این حق مسلم داوطلبان نقض می‌شود.
اگر به نسل آینده کشور امید داریم، باید برای آزمونی که مسیر آن‌ها را تعیین می‌کند، فضای سالم و استاندارد فراهم کنیم.
روشنایی کافی، محیط آرام، امکانات اولیه و مدیریت منظم، ابتدایی‌ترین نیازهای داوطلبان است؛ نه امتیاز ویژه و خاصی است.
اگر قرار است کنکور به‌عنوان یک آزمون ملی، معیار سنجش علمی و رقابت سالم باقی بماند، باید شرایط برگزاری آن در سراسر کشور برابر و استاندارد باشد؛ و این، چیزی نیست که بتوان نسبت به آن بی‌تفاوت بود.
کنکور، معیار سنجش علم است، نه توان تحمل فشار محیط. بیایید اجازه ندهیم کم‌توجهی به امکانات فیزیکی، سرنوشت دانش‌آموزان مستعد ما را تحت‌تأثیر قرار دهد.
انتهای‌خبر/